Ik heb al eerder een album van Eric Goletz gerecenseerd, hij is een fantastische trombonist/ componist, met zijn derde release in drie jaar maakt hij een 30-jarige droom tot leven. De titel geeft het al aan, Eric laat hier zijn creatieve krachten los op de muziek van bekende muzikanten zoals Charlie Parker, Horace Silver, Michel Legrand en andere jazz grootheden. Het idee vond zijn oorsprong in een doorsnee optreden rond het cocktail uur, ze mochten spelen wat ze wilden dus besloten ze lol te hebben en een paar nummers uit te pikken waar ze zich op uit konden leven. Het pakte zo goed uit dat Goletz besloot om een studio opname te doen van vier nummers om te gebruiken als een demo voor optredens. Toen de opname sessie voorbij was, hadden de musici zoveel plezier dat ze besloten om een heel album met standards op te nemen.

Op dit album zijn topmusici te horen uit de New Yorkse jazzscene zoals Hernry Heinitsh (gitaar), Jim Ridl (piano), Brian Glassman (contrabas en basgitaar), Marco Panascia (basgitaar), Steve Johns (drums) en Joe Mowatt (percussie). Goletz wilde een nieuwe structuur aanbrengen door de instrumentatie te veranderen op de verschillende composities. Op dit album wilde hij een andere combinatie van geluiden en dus nodigde hij de beroemde saxofonist Don Braden uit en vocaliste LaJuan Carter die achtergrondzangeres was en op opnames van sterren als Stevie Wonder, Harry Conninck Jr., Celine Dion e.v.a., op 4 nummers gebruikt Goletz ook een complete strijkerssectie. Hij wilde het album de energie en de ambiance van een live optreden meegeven, daarom zijn de arrangementen eenvoudiger en meer open dan op zijn vorige opnamen.

Het album opent met “Now is the time” van Charlie Parker, Don Braden is hier duidelijk aanwezig op sopraansax, hij en Goletz soleren om en om met Heinitsh en Ridl in een hoog tempo. Er staan drie composities op van de onschatbare Horace Silver, een up-tempo Latin versie van “Nutville” met Don Braden wederom op sopraansax, “Jungle Juice” in 5/4 en “Mayreh” ook met Braden op sopraansax. Michel Legrand is alom bekend als schrijver van de mooiste melodieën in de hedendaagse muziek, Goletz nam twee van zijn nummers op , “The Summer Knows” en het overbekende “The Windmills of your mind” waar hij een duet aangaat op trombone met zangeres LaJuan Carter, bovendien is hij te horen op piano.

De zang van Carter is hier behoorlijk ingehouden, passend bij het nummer, maar in “Nature Boy” van Eden Ahbez en vooral bekend door Nat “King”Cole is de vocale prestatie van haar beneden peil, het fluwelen karakter van het nummer is volledig verdwenen. Gelukkig staan er genoeg overtuigende versies van klassiekers op het album om van te genieten zoals het onverwoestbare “Caravan” van Ellington/Tizol, “Train Shuffle” van Tom Harrell, “Sugar”van Stanley Turrentine en zelfs de zoveelste versie van “Summertime” in een uptempo latin versie. Een leuk album waarop ik liever meer had gehoord van Don Braden maar dan op tenorsax en minder strijkers en Carter.

Jan van Leersum.